Yoğun bir mesaiyle geçen yıllar. Aboneleri de mutlu etmek kolay değildi. Telefon görüşmeleri sırasında yaşanan sıkıntılar, doğrudan santral memurlarına fatura ediliyordu. Karçe, “Adana, çekil aradan!” cümlesinin hikâyesinin de yine böyle bir zamanda ortaya çıktığını anlatıyor.
“Şimdi ben, Adana’dan Ceyhan veya Osmaniye’yi istemişim. Adana bana Osmaniye’yi veriyor. Ben konuşurken başka Adana memuru giriyor, Osmaniye’den numara alacak. 'Adana girme araya, ben İstanbul, görüşüyorum, girme. Yıldırım konuşmam var, acelem var, çık aradan Adana!' diyorum, o bana bağırıyor, '10 dakika oldu, 25 dakika oldu' diye. Bu arada kavga çıkıyor, kanalı kesiyor. Şeflerimizi devreye girerdi. Karışık, ama çok zevkliydi. Eski günleri çok özlüyorum, keşke o haberleşmeler olsaydı.”
Karçe, dünle bugünü rahatlıkla karşılaştırabiliyor. Dün için karmaşık ve zordu diyor. Bugün için de akıllı telefonların hayatımızı esir aldığını ifade ediyor. Ona göre, teknoloji gelişti ama insan ilişkileri koptu.(İclâl Karçe anısıdan)
http://www.telekomculardernegi.org.tr _alıntı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder