Grek dilinde “güneşin doğduğu yer” anlamına gelen “Themata Anatolika” diye adlandırılan, adını da bu tanımlamadan alan Anadolu’da, geçmiş tarihte en uzun egemenlik süren (yaklaşık 900 yıl) bir imparatorluk olan Bizans, M. S. 395’te Büyük Roma İmparatorluğu’nun “Doğu” ve “Batı” diye ikiye ayrılmasıyla kurulmuştu. Osmanlılardan önce, tarihin yeryüzünde gördüğü en geniş topraklara yayılmış olan Roma İmparatorluğu, en görkemli devrinde, bu ayrılığı bir anlamda egemenliği altındaki toprakları daha kolay yönetebilmek için bir “zorunluluk” sonucu gerçekleştirmişti. Bu tarihten sonra da, imparatorluğun “Batı” bölümü Batı Roma İmparatorluğu adıyla bulunduğu bölgede egemenliğini sürdürürken, “Doğu” bölümü de ilk zamanlarda Doğu Roma İmparatorluğu adını almıştı. Daha sonra ise, Doğu Roma İmparatorluğu “Bizans” adını aldı.
Bir anlamda, Roma İmparatorluğu’nun doğudaki topraklarını korumak zorunluluğundan doğan bir devlet olan Bizans, adını da Bizantion (İstanbul) kentinden almıştır.
Doğudan gelen tehlikelere karşı, egemenliği altında bulunan toprakları koruyabilmek için, imparatorluğa Roma’dan daha yakın ve daha kolay korunabilir bir siyasi ve askeri merkeze gereksinim duyulunca, İmparator Constantinus, eski Bizantion’un yerine, kendi adını verdiği yeni şehri Constantinapolis’i (Konstantin’in Şehri, yani şimdiki İstanbul) kurdu.
Doğu Roma’nın ilk imparatoru olan ve hükümet merkezini Nikomedia’da (İzmit) kuran Diocletianus’un yerine geçen Büyük Constantinus, ilk olarak hükümet merkezini Bizantion’a taşıdı. 11 Mayıs 330’da törenle başkent ilan edilen ve imparatorluğa ismini veren Bizantion kenti, “Constantinapolis” adını aldı. (Meydan Larousse, Cilt: 10, Sf: 423, 424, 425, 428, 429)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder