M.Ö. 7. yy'da yaşayan bir kadın için şiir yazmak son derece zor bir iş. Hele ki, bu kadın Sappho gibi asil bir ailenin kızıysa. Ama Sappho'nun şiirleri öylesine etkileyici yazıldığı ve sıradışı bir ritme sahip olduğu için, ünü yüzyıllarca sürmüş ve bir çok kişiyi etkilemiştir. Güzelliği; vazolara, mühürlere konu olan Sappho, Solon ve Platon gibi kendine hayran olanlar tarafından "Onuncu Muse" diye adlandırılmıştır. Bir çok romalı şairi etkilemiştir Sappho. Kesin olarak bilinmese de, Sappho'nun lesbos adasında bir çeşit kız yetiştirme yurdunu yönettiği düşünülüyor. Bu yurtta kızlar ailelerinden uzak bir yerde evliliğe ve ev hanımlığına hazırlanıyorlardı. Burada din ve sanat derslerinin yanında, dans etmek ve şarkı söylemek de öğretiliyor. Sappho, burada okuduğu şiirlerle genç kızların sanatsal eğitimine katkıda bulunuyordu. Bu çevreler içinde Sappho'nun şiirlerinde belirlenen homo-erotik ilişkilerin olup olmadığı bilinmiyor (Erkek çocuk eğitiminde de bu olay alışılmamış bir durum değildir zaten) . Şiirlerindeki iması, tutkusu ve şanı, hayatı hakkında ateşli destanlara yol açmıştır. Diğer yandan Sappho'nun bir balıkçıya duyduğu karşılıksız aşk yüzünden intihar ettiği söylenir.
Ey kipros’lu kız, sen benimsin artık…
Senin lâyemut (ölümsüz, ölmez) vücudunu,
Herperos’un meşalesindeki ışığın içinden aldım…
Tatlı fısıltıların, fırtınadan sonra yorgun denizin kırık sesi gibi,
Faniyim…
Fakat mabutların (kendisine ibadet edilen, ilah) çanağından Kevser şarabı içtim.
Üzerindeki tüllerin mavi dalgalarını kaldırıyorum.
Kehkeşandan yatağının üstünde sarı bir nilüfer gibisin,
Misk kokulu…
Elim seni okşarken, gözlerin kapanıyor güzel şey!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder